آن زمان که روز های تو،ره بدانجا نمی برند که باید
وقتی که حجاب ابرهای انبوه،آسمان رانهان می دارد
وراهی که برآن گام نهادی دشوار می گرد وناهموار
باری، صبور باش
نومیدی اگر گاه به دل نشیند،چه باک دست ازطلب نباید داشت
که خورشید همواره در آسمان است ،پیوسته در جای می درخشد
هر کار سخت ومشکل درابتدا محال است
در عالم تصور ، افسانه و خیال است
دور از توان نماید ،بیرون زحد وممکن
گویی به کهکشان است ،یاخارج ازوصال است
آن را که عزم راسخ ،یا قوت اراده است
ترسی ندارد ازآن،گویا که قیل وقال است
با یاد حق شروع و با جهد و تکاپو
انجام می نماید ، این رمز هر کمال است
روزی رسد که شیرین ،دردست باغبان است
آن میوه ای که در باغ ، امروز تلخ وکال است
چون دیگران نمودند ،این کار میسر
اکنون تو می توانی ، با خود مگو محال است
هدف در زندگی تنها چیزی است :
که شایستگی جستجو و یافتن را دارد اما نباید در سرزمین های بیگانه بدنبال آن گشت
آن را در قلب خود بجویید.
استونسن
گوش کن گوش کن
گوش کن
به اهنگ قلب من
هرگز فراموشت نخواهم کرد.
هرگز تو را ترک نخواهم گفت
یوگاناندا
به رویاها دست درانداز
زیرا اگر رویاها بمیرند
زندگی چون پرندهء شکسته بالی است
که پرواز نتواند
هیچ آیینه ای در خانه ی مادربزرگ من نبود
زیبایی هر آنچه که می دیدم
زیبایی همه چیز
در چشمان او بود
عشق نیرو میدهد ، عشق زندگی میدهد، عشق شهامت و قدرت میبخشد. عشق بزرگترین ودیعهای است که خداوند بزرگ در نهاد بشر به امانت گذاشته است. اگر عشق نبود زندگی هم نبود . کسی که عاشق میشود باید خود را برای پرداخت بهای آن عشق آماده سازد که عشق همانطور که لذّت و شادکامی در پی دارد، غم و سردرگمی هم به دنبال خواهد داشت. امّا غم عشق چه غم شیرینی است و چه گوارا بهکام دل عاشق میریزد حتی اگر دل عاشق را بشکند. زیرا هر چیز شکستهاش بیخریدار است، مگر دل که شکستهاش قیمتیتر است و خدایش دوستتر دارد.
اگر ادراک رفتار را بسازد آیا اندیشه میتواند عشق را به زندگی ما
بیاورد بله حتما میتواند دوست داشتن وعشق ورزیدن را اتنخاب
کنیم می توانیم به آن زندگانی ببخشیم عشق ناب آور دنی و تجدید شدنی است
می توان برژرفای آن افزود
باری نیل کافمن
راه انباشتن زندگی با عشق، بسیار ساده است اگر عشق بیشتر می خواهید عشق بیشتر بدهید
انباشتن زندگی با عشق بسیار مهم است زیرا عشق تنها حقیقت واقعی است
عاقلان نقطه پر گار وجودند ولی عشق داند که دراین دایره سرگردانند
یک روح متعالی همواره با رسالتی زاده می شود و به گمان من هر انسان دیگری نیز رسالتی دارد
سال ها باید بر انسان بگذرند تا دریابد تنهاست و هیچ یک از انسان ها قادر نیستند به دلیل شخصی خود برای زیستن
اجازه ء تجلی دهند
در 80% موارد انسان ها از زندگی ای که از دوران کودکی می خواستند کناره می گیرند
جبران خلیل جبران